Şifalı Bitkiler - A - Doğanın Takvimi

Önemli not: Bu sayfada verilen bilgiler tıbbi ve tedaviye yönelik bilgiler değildir. Bu bilgiler bitkileri yakından tanımaya yönelik olarak verilmiştir. Bilmediğiniz bitkileri kesinlikle yemeyin ve kullanmayın.

Acı Ağaç Acı Odun, Acı Yonga, Acı Tahta, Surinam Acı Ağacı, Kuasya:

Sıcak bölgelerde yetişir. Kabuklarının üzerinde sarı lekeler bulunur. Kırmızı çiçekleri vardır.

Acı Bakla Termiye, Delice Bakla, Gâvur Baklası, Yahudi Baklası:

Özellikle Ege ve Marmara bölgelerinde yabani olarak yetişir. Baklagiller den beyaz çiçekli, el şeklinde parçalı, yapraklı, acı bir bitkidir. Asıl vatanı Mısır’dır.

Acı Karpuz, Sindiyar, Hanzal, Ebucehil Karpuzu:

Acı meyveleri olan bir bitkidir. Ayrıca zehirlidir. Kesinlikle dokunulmamalıdır.

ACI ÇİĞDEM Güz Çiğdemi:

Sonbahar mevsiminde çiçek açan bir bitki dir. Mor renkli ve zehirlidir. Rutubetli bölge lerde yetişmektedir.

Adamotu, İnsan Otu, Abdüsselam Otu, Âdem Otu, At Elması:

Büyük, kaba yeşil yapraklı, çiçekleri mor renkte, domatese benzer küçük kırmızı meyveleri olan, genellikle Ege ve Akdeniz bölgesinde doğal olarak yetişen bir bitkidir.

Meyve üzümsü yapıdadır. Çok sayıda tohum içerir. Ancak bitkinin esas önemli organı olan kökleri olup, oldukça kalın ve 60 cm derinliğe kadar inebilir. Dışı kirli kahverengi, iç kısmı beyaz olan kökler şekil bakımından insan vücudunu andırır. Bu özelliği bitkinin popüler olmasında önemli bir rol oynamıştır.

Ahlat, Yaban Armudu:

Kendi kendine yetişen ve üzerine armut aşılanan bir ağaçtır. Yabani armut olduğu için ağaca armut aşılabilir. Meyvesi iyice olgunlaştıktan sonra yenilmelidir. Taze ham ahlatın yenmesi zararlıdır. Aç karnına yenilmesi halinde kabızlık yapar. Olgunlaşmayan ahlatlar hayvanlara da yedirilmemelidir, yan etkisi olabilir.

Adaçayı, Dişotu, tıbbi Adaçayı:

Akdeniz bölgesinde, Haziran-Temmuz aylarında yetişen ıtırlı bir bitkidir. Mavi mordan, yeşilimsi beyaza kadar değişen renklerde çiçekler açar. Menekşeye benzeyen çiçekleri nanemsi bir kokusu vardır. Uzun yapraklı, kenarları ıtırlı bitkidir. Çiçekleri açmadan toplanır ve yaprakları kuru bir yerde kurutulur. Çiçeği açmadan Mayıs ve Haziran aylarında toplanır.

Ahududu, Ağaç Çileği, Sultan Böğürtleni, Dağ Çileği:

Kümeler halinde kendiliğinde yetişir. Haziran-Temmuz aylarında beyaz renkli çiçekleri açan, dağlık bölgelerde yetişen, dikenli bir çalıdır. Genelde Avrupa kıtası ve Kuzey Anadolu’da yetişen bir bitkidir. Meyvesi toplanıp kurutulur.

Akasya, Salkım Ağacı:

Mayıs aylarında, beyaz renkli, güzel kokulu salkım çiçekleri açan, küçük yapraklı bir çeşit süs ağacıdır. Yaprakları fazla miktarda alınırsa zehirlenmeye yol açabilir.

Akdiken, Geyikdikeni:

Oldukça uzun boylu bir bitkidir. Meyveleri küçük, siyah, mayhoş ve acıdır. Hünnapgiller familyasındandır. 1-3 m boyunda küçük veya çalı görünümünde bir ağaçtır. Mayıs-Haziran aylarında yeşil, sarı renkli, küçük çiçekler açar. Çiçekleri yaprak diplerinden çıkar ve topluca demet gibi bir arada bulunur. Akdiken ağacının bezelye büyüklüğünde olan meyveleri önce yeşildir, olgunlaşınca siyah bir renk alır. Meyvelerinin Tadı mayhoş ve biraz da acıdır.

Akgünlük

Küçük ağaççıklar şeklinde yetişir. Bu ağaçların gövdeleri çizilerek meydana gelen süt sakız haline getirilir. Anavatanı Kuzey Afrika ve Hindistan olmakla birlikte İç Anadolu’da da yetiştirilir.

Akyıldız Soğanı, Köpek Soğanı:

Çok yıllık otsu bir bitkidir. Soğanı küçük, beyaz çiçekli ve uzun yeşil yapraklı bir bitkidir. Boyu yaklaşık 20 cm. olmakla birlikte, ilkbaharın sonuna doğru beyaz çiçekleri açar. Anadolu ve Kıbrıs’da yaygın olarak yetişir. Nispeten zehirli bir bitkidir. Bu nedenle bilinmeden kullanılmamalıdır. Ak yıldız bitkisinin kökü yani soğanı tıbbi amaçlı kullanılmaktadır.

Αk Ρazı Ak Kazayağı, Sirken:

Sirken otu, ülkemizde özellikle Ege ve Akdeniz bölgesinde yetişen yaprakları yayvan ve tırtıklı, ıspanakgiller familyasından bir bitkidir. Yabani ıspanak olarak da bilinmektedir. Boyları 150 santimetreye kadar uzayabilir. Ispanağa göre besin değeri daha yüksek olan sirken otuna “ak kaz ayağı” veya “ak pazı” isimleri de verilmektedir.

Tarla kenarlarında çok fazla miktarda bulunan, iltihap ve yaraları tedavi edici etkisi bulunan bir bitkidir.

Alıç, Yemişen, Ekşi Muşmula, Geviş:

Orman ve yol kenarlarında yabani olarak yetişen bir ağaçtır. Meyveleri muşmulaya benzer kırmızı ve sarı renk karışımı ve ceviz büyüklüğündedir. Boyu 2-4 metre yüksekliğinde Nisan-Mayıs aylarında yetişen, pembemsi beyaz renkli çiçekler açan, çalıya benzer bir ağaçtır.

Aloe Vera (Sarısabır)

Zambakgiller familyasından olan kaktüse benzer bir bitkidir. Aloe Vera bitkisinin popülerliği çok eski zamanlardan günümüze kadar hala devam etmektedir. Kozmetik ürünleri de dahil olmak üzere birçok ilaç tedavisinde kullanılan aloe vera bitkisi ülkemizin güney bölgelerinde, sıcak alanlarda daha çok yetişmektedir. Yaprakları içerisinde saydam jöleye benzer bir özsu bulunduran aloe vera eski Yunanlıların güzelleşmek için kullandıkları bir bitkidir.

Anason:

Yaklaşık yarım metre uzunluğunda, yuvarlak yeşil yapraklı, beyaz çiçekli, meyveleri küçük bir bitkidir. Kokulu ve yakıcı bir tadı vardır. Yaz aylarında toplanır. Genelikle avrupa, Amerika ve Asya’da dağlık bölgelerde yetişir. Yaprakları kurutulur. Anason tohumu genelde nane ve kekik ile demlenip balla tatlandırılarak içilir.

Altın Başak Otu, Yahudi Otu, Altın Asa:

Altınbaşak otunun dünya genelinde 60 ila 130 farklı çeşidi vardır. Avrupa ve İngiltere’de yabani olarak yetişir. 3040 cm. boyunda, Haziran-Temmuz aylarında görülen, papatya ailesinden olan ve çiçekleri altın sarısı renginde olan bir bitkidir. Altınbaşak, alerji hastalığı olan insanlar tarafından hiç sevilmemektedir, çünkü altınbaşak otu genellikle dönemsel alerjilere neden olabiliyor. Çoğu bitkide olduğu gibi, altınbaşak, sıradan bir bahçe bitkisinden çok daha fazlasıdır. Üç kıtadaki insanlara, hem böbrek hem de mesaneyle ilgili yüzyıllarca süren çeşitli tıbbi durumlarla tedavi etmek için kullanılan doğal bir ilaç olarak hizmet etmiştir.

Altın Otu, Dalak Otu, Yer Palamudu, Kısa Mahmut, Erkurtaran:

Yaz aylarında yetişen, türüne göre değişik renkte çiçekleri açan bir bitkidir. Güney Asya ve Anadolu’da yaygın olarak yetişmektedir. Çiçek açma mevsiminde toplanarak kurutulur. Su ile kaynatılarak içilir.

Anadolu Çiçeği Dağ Elması, Elma Otu:

Dalları beyaz renk tüylerle kaplı, leylak rengi çiçekli ve çalı şeklinde bir bitkidir. Batı ve güneybatı Anadolu’da bu bitkiye bolca rastlanır. Kurutulan yaprakları suyla kaynatılarak içilir. Ayrıca bu bitkinin çiçek ve yapraklarından yağ çıkarılmaktadır. (Elma Yağı veya Dağ Elması yağı )

Andız Otu Andız kökü, İnduz Kökü, At Gözü:

Ülkemizde daha çok Manisa ve Akhisar yöresinde bulunmakla beraber Akdeniz havzasında yol kenarlarında ve su kenarlarında bulunmaktadır. İçerdiği kamfor nedeni ile güçlü aromatik kokusu vardır. Bitkinin gövde ve yaprakları sıcak havalarla artış gösteren yapışkan bir reçine ile kaplıdır.

Nemli bölgelerde yetişen, bir metre boylarında bir çeşit ottur. Yaprakları büyük, yumuşak ve yuvarlaktır. Çiçekleri sarı renktedir, kökü kalındır, meyve leri küçük fistik kozalağına benzer.

ARDIC

İğne yapraklı servigiller ailesine ait olan ardıç ağacı çalı formunda bir ağaç türüdür. Nisan ve Mayıs aylarında çiçek açar. Yaprakları ince, uzun, sivri ve güzel kokuludur. Meyveleri siyahımsı, mor ve yuvarlaktır. Kışın yapraklarını dökmez.

İlginç üreme özelliği ile dikkat çeken ardıç ağacı, ardıç kuşunun tohumlarını yemesi sonucu çoğalabilir. Ardıç tohumu, ağaçlardan yerlere dökülür. Dökülen tohumları tüketen ardıç kuşlarının sindirimi sonucu çimlenme sağlanır. Ardıç kozalağı şeklinde olan tohumların kozalakları sindirim sırasında açılır ve ortaya çıkan tohumlar dışkı şeklinde dışarı atılır. Dışarı atılan tohumlar çimlenerek ardıç fidanı haline gelir.

Her iklime adapte olabilen ardıç, kuru ve çorak arazilerde çalı formunda iken sulak ve yumuşak topraklarda uzun bir ağaca dönüşebilir. Türkiye’de Marmara, Ege ve Trakya bölgesinde yetişir. Farklı özellikler barındıran ardıç çeşitleri, adi ardıç, katran ardıcı, Finike ardıcı, yüksek ardıç, bodur ardıç ve kokar ardıçtır.

Bulundukları ortamın iklimine göre renk alan Ardıç türleri genelde açık mavi, kırmızı, yeşil, gri ve sarı renge sahiptir.

Aspir Yalancı Safran:

Yaz sonuna doğru turuncu çiçekler açan bir ottur. Anadolu’da yabanî olarak yetişmektedir. Aspir ülkemizde yazlık olarak yetiştirilen bir yağ bitkisidir. Aspir yağı zeytinyağı kalitesindedir.

AT KESTANESİ

Kalın gövdeli, beyaz çiçekli, üzeri dikenli, yeşil meyveli bir ağaçtır. Genelde Anadolu’da, orta ve güney Asya ülkelerinde yabani olarak yetişir. Park ve bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilmektedir.Asıl memleketi Hindistan olduğundan hint kestanesi olarak ta anılır.

15-30 metre yüksekliği bulan, geniş gövdeli bir gölge ağacıdır.
Başparmağa benzer büyük yapraklara sahiptir.
Nisan’dan Temmuza kadar çiçek açmaya devam eder.
Meyveleri kestaneyi andırır, Sonbahar aylarında toplanır. Ağaç gövdesinin kabukları, tohumları, yaprakları ve kurutulur.

Atkuyruğu Beygir Kuyruğu, Tilki Kuyruğu, Zemberek Otu, Boğumluca, Kirk Kilit:

Kök sapı uzun ömürlü olan, eğimli arazilerde, bataklık ve sulak yerlerde, dere kenarlarında, hendek kıyılarında, nemli topraklarda yetişen çok yıllık bir bitkidir. İlkbahardan sonbahar başlarına kadar yaşayan bitkinin kökü daimi olduğu için her sene sürer. 40-50 santimetre boyundaki yeşil yaz kuyruğu daha sonra çıkar. Otsu ve çiçeksiz bitkilerdir.

Avşarotu, Eğir Otu, Meyhaneciotu, Azak Eğeri:

Nisan ve Mayıs aylarında siyahımsı, erguvani renkli çiçekler açar yaprakları böbrek şeklindedir. Yaprakları ezildiği zaman bir koku çıkaran, orman kenarlarında, nemli ve gölgelik yerlerde yetişen, uzun yeşil yapraklı, çok yıllık otsu bir bitkidir. Genelde İzmit, Bolu, Düzce ormanlarında, Rize da rastlanır.

Ayakotu

Avrupa ve Anadolu bölgesinde, kumlu tepelerde yetisen ince, 1 metre kadar boyunda, ince, otsu bir bitkidir. Kök sapları kumlu toprağın içinde metrelerce uzanabilir. Kuzey Almanya kıyılarında çok fazla bulunur.
ülkemizde çayırlık ve kumluk tepelerde seyrek olarak bulunmaktadır.

Ayçiçeği, Gündöndü, Günebakan:

Yaz aylarında çekirdeklerini aldığımız ayçiçeği, sarı renkli, çiçekleri tabak şeklinde olan, sert ve dik gövdeli bir bitkidir.

Gündöndü veya günebakan isminin verilmesinin sebebi; çiçeklerin yönünün gün boyunca güneşi takip ederek dönmesinden dolayıdır.

Genellikle Asya’da, güney ve orta Avrupa’da, Türkiye’de ise ozellikle Trakya ve Ege bölgelerinde geniş alanlarda ekilmektedir.

Tohumları ayçiçeği çekirdeği olarak kuruyemişçilerde satılır.

Ayçiçeğinden yağ elde edilmektedir. Bu amaçla ülkemizde birçok fabrika kurulmuştur. Elde edilen yağ, yemeklik yağ olarak tüketilmektedir.

Ay sarmısağı

Soğangiller familyasından otsu bir bitkidir. Kendine özgü, keskin bir kokuya sahiptir. Ayısarımsağı, ilkbahar müjdecilerinin en başta gelenlerinden biridir. Orman sarımsağı ve cadısoğanı isimleriyle de bilinir. Ayısarımsakları, inci çiçeğininkini (Mayıs Çiçeği) andıran, neşter biçimindeki cilalanmış gibi parlayan taze yeşil yaprakları, saydam bir beyaz tabaka ile örtülü, uzunca bir soğandan çıkarlar. Üstünde beyaz çiçek yuvarlakları olan açık yeşil ve pürüzsüz sapı 30 cm kadar uzar. Ayısarımsağı, yalnızca bitkisel topraklı, nemli çayırlarda, gölgeli ve nemli dere kıyılarında, çalılıkların altında, yapraklı ağaç ormanlarına yetişir.

Ay üzümü, it Üzümü, Sapanca Çayı, Trabzon Çayı:

Kuzey Anadolu dağlarında yetişir. Rutubetli ormanları seven, yaz başında kırmızı çicekler açan, siyahımsı meyveleri olan, tüylü bir bitkidir. Her mevsim yaprakları vardır. Çiçekleri pembe salkımlar halindedir.

Aynı safa Portakal Çiçeği, Gece Sefası:

Sarı renkli, güzel çiçekli bir bitkidir. Kumaş boyamada da kullanılır. Bahçelerde ve saksıda yetiştirilen bir süs bitkisidir. 20 – 80 cm arası yüksekliği olan soğanlı bir bitkidir. Dalları tüylüdür. Çiçekleri sarı – turuncu arası değişir. Çiçeklerinin bazıları tek kat, bazıları ise katmerli ve kat katdır. Sap ve yaprakları etli ve yapışkandır.

Ayrık otu Ayrık Kökü:

Ayrık otu, genellikle kumlu toprakları seven, yaz aylarında yeşil veya morumsu yeşil renkte başaklar veren ottur.

Çok yıllık, yayılıcı kök saplara sahip 40–80 cm uzunluğa çıkabilen, 3-4 nodlu dik veya kalkık uçlu gövdesi vardır.

Yaprak kını tüylü dip kısmı haricinde tüysüzdür. Kısa dilcikler 0,5 mm uzunlukta ince ve kulakçıklar zarımsı yapıdadır. Yassı yapraklar 10–20 cm uzunluk ve 5–10 mm genişlikte olup üst yüzeyi kaba tüylü fakat alçak kısımları tüysüzdür.

Bu bilgiler bitkileri tanıtım amaçlı hazırlanmıştır. Yararları belirtilmemiştir. Bilinmeyen bitkiler tedavi amaçlı kullanılmamalıdır.

Facebookta Paylas

Tweetle

Takip Et